Pruga Beograd–Bar duga je 476 kilometara. Ima 254 tunela, ukupne dužine 114,4 kilometra. Najviše tunela nalazi se na deonici Branešci–Štrpci, čak 26. Sem kroz Srbiju i Crnu Goru, nekada Saveznu Republiku Jugoslaviju, pruga Beograd–Bar, u dužini od 9,8 kilometara i “dubini” oko 12, prolazi i kroz teritoriju Bosne i Hercegovine, opština Rudo. Tu su dve lokalne stanice, Goleš i Štrpci.
Stanica Štrpci smeštena je između dva od tih brojnih tunela, i na njoj se obično zaustavljaju samo “obični”, takozvani “putnički” vozovi. U nomenklaturi negdašnjih Jugoslovenskih železnica postojali su još i “brzi”, “poslovni” i “ekspres” vozovi. Od Beograda do Bara i natrag još devedesetih putovali su “poslovni” i “brzi” vozovi. “Brzi”, dakle, ne staje u Štrpcima, ni u Golešu: voz njima samo protutnji, ili je makar tutnjao dok je išta tutnjalo tom prugom.
Onaj koji je 27. februara 1993, oko 16 časova, zaustavljen između dva tunela u stanici Štrpci – upalilo se crveno svetlo, mašinovođa je morao da stane, otpravnik poslova je bio sprečen da reaguje, to će sve izaći na videlo tokom mučnog i predugog sudskog procesa – bio je “brzi”. Broj 671.
Iz Beograda je krenuo sa skoro hiljadu putnika. U Prijepolje, pa dalje u Brodarevo i u Bijelo Polje, stiglo je 19 manje. Ti koji nisu nastavili putovanje – a većini se još ne zna gde su kosti, mada se dobro zna ko im je te kosti razneo – imali su jednu zajedničku osobinu.
Nisu bili Srbi.
Pročitali ste poslednji besplatni tekst.
Da biste nastavili sa čitanjem potrebno je da se pretplatite.
Nemoj da propustiš nijednu Veliku priču.
Već imate nalog? Ulogujte se
