Nije velika mudrost reći da je crnogorsko društvo u permanentnom stanju izborne kampanje godinama, pogotovo nakon 30. avgusta 2020. godine. Ako je politička klasa u nečemu istrajna, to je u održavanju atmosfere koja im jedina i prija – atmosfere pripreme za nekakve odsudne, nikad ponovljive, istorijske izbore.
Politička klima nam je takva da partije, pretvorene u velika preduzeća, jedino i umiju egzistirati ako smo stalno u “predizbornom stanju”, koje onda diktira nepostojanje realne odgovornosti za izgovorenu riječ ili dato obećanje. Štaviše, dokle god je politička klasa forsirala da je “život (i država) u krizi”, nebitno što su većinu tih kriza sami generisali i ko bajagi rješavali, davali su sebi alibi za ignorisanje suštinskih problema, ignorisanje rješavanja onoga radi čega su izabrani, ignorisanje obaveze da zarade svoju platu.
Permanentno izborno stanje u Crnoj Gori eskaliralo je na prelazu između 2022. i 2023. godine i čini se da smo, i formalno bili u kampanji poslednjih devet mjeseci. Ne radi se o redovnom stanju, već o svjesno formiranoj politici. Prvi izborni ciklus u ovom periodu su lokalni izbori u oktobru prethodne godine. Oni su se tad održali jer je jedna nelegitimna većina, sastavljena od partija koje su prevarile svoje birače pričom da neće sarađivati, odložila redovne lokalne izbore koje je trebalo održati u maju, onemogućivši tako biračima i ono malo političke snage koju imaju – da glasaju jednom u četiri godine.
Poštovani, da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
