Nakon što je uz svestrane tenzije prošlo glasanje i amandmanisanje o “rezoluciji o genocidu u Srebrenici”, u crnogorskom parlamentu je u proceduru stavljen “Predlog rezolucije o genocidu u Jasenovcu”. Opet pljušte saopštenja, političari usta ne zatvaraju, a mediji prate jer imaju što da prate. Hrvatska šalje diplomatske protestne note. Crnogorska opozicija tvrdi da će ta rezolucija ugroziti put Crne Gore u EU jer će Hrvati spustiti rampu kad se Crna Gora približi cilju, a srpske partije ukazuju da ukoliko se rezolucija o genocidu u Jasenovcu ne izglasa, nije isključeno da i sadašnja Vlada neće pasti na tom pitanju. Ukratko, svi se drže za vratove.
Kad se sve to uzme u obzir, čovjeka može samo da bude sramota, od žrtava, države, od država, parlamenta, političara, baš od svega i zbog svega.
Tekst predloga rezolucije o genocidu u Jasenovcu je dostupan javnosti, ali on je ravan, prazan, pun opštih mjesta i djeluje kao da ga je pisalo četrdeset polupismenih i političara karijerista. Tekst djeluje kao kupoprodajni ugovor koji se ovjerava kod najbližeg notara. Jasenovac je samo riječ od devet slova koja se ponavlja nekoliko puta u tekstu. Ništa više. Ali postoji mnogo bolji tekst koji je davno napisan o Jasenovcu. Najstrašnija rezolucija. Napisao ga je pisac rođen u Crnoj Gori, u malom selu pored Bijelog Polja, veliki pripovjedač Ćamil Sijarić.
Sijarić je bio u partizanskoj jedinici koja je ušla u logor krajem aprila mjeseca 1945. godine. Vidio je svojim očima užas koji su za sobom ostavile ustaše. Decenijama kasnije on ostavlja zapis, knjigu koja nosi naziv “Oslobođeni Jasenovac”. Sijarić piše sve, o suncu, Savi, mirisu gareža, svjedocima, leševima, leševima i leševima.
Poštovani, da biste pročitali 1 besplatan tekst potrebno je da se registrujete, a da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
