Tekst iz magazina The Atlantic za Velike priče priredio je Ognjen Terzin
***
Henri Kisindžer bio je odlučan da zasluži svoje mesto u istoriji, i pritom nije birao sredstva. Reputacija bivšeg Niksonovog i Fordovog državnog sekretara i savetnika za nacionalnu bezbednost dobrim delom počiva na temeljima njegovih memoara, knjiga i tradicionalno dobrih odnosa s medijima i spoljnopolitičkim elitama, ali isključivo zbog toga što je onaj mnogo veći i neslavniji deo svoje karijere decenijama nastojao da prikrije.
Okej, njegova dostignuća na polju globalne politike i ojačavanje odnosa sa komunističkom Kinom niko ne može osporiti, ali isto se tako ne može osporiti ni uloga (iako bi njegovi idolopoklonici to zdušno voleli) koju je imao u uništavanju miliona ljudskih života u Vijetnamu, Kambodži, Laosu, Bangladešu, Čileu, Argentini, Istočnom Timoru, na Kipru i gde sve još ne.
Henri Kisindžer bio je taj koji je, odbacivši argumente Bele kuće, podržao američku kopnenu invaziju na Kambodžu u maju 1970, a potom i u decembru iste godine, nakon Niksonove procene da je dotadašnje bombardovanje te jadne države bilo izvođeno na neadekvatan način, doneo odluku o otpočinjanju “masovnog bombardovanja Kambodže”, koje nije znalo (niti je htelo da zna) za razliku između civilnih i vojnih ciljeva. “Sve što leti na sve što se kreće. Shvatate?”, rekao je tada Kisindžer.
Poštovani, da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate ili probajte besplatno mesec dana.
Već imate nalog? Ulogujte se
