Poznata je činjenica da su tri najotrovnija bića na planeti Zemlji: kopneni taipan, australijska meduza i opsesivni fandom. Kada dalje razložimo strukturu fandoma, otvorena je debata koji je istinski najotrovniji jer se toksično ne može osporiti ni ljubiteljima “Vješca”, “Pjesme leda i vatre”, Tolkinovih djela, “Točka vremena” i slično. Ali uprkos tome što su svi pomenuti “počašćeni” očajnim adaptacijama i što su morali (jer svaki pravi fan to mora) da pate gledajući serije sa istim imenom ili pod naslovima kao što su “Prstenovi moći” i “Igra prijestola”, šampioni fandoma, bilo da pripadaju svijetloj ili mračnoj strani sile, ljubitelji su “Zvjezdanih ratova”.
Kada je Džordž Lukas sredinom sedamdesetih odlučio da napravi svoju verziju “monomita”, puta heroja, kombinujući klasičnu priču o junaku sa elementima vesterna, riterskih romana, priča o samurajima i serijala “Fleš Gordon”, niko, ali zaista niko, nije očekivao da će stvoriti kulturni i kultni fenomen koji i danas predstavlja najmoćniji brend industrije zabave. Iako mnogi, pa i neki od pomenutih, decenijama pretenduju da budu “to”, da budu sveobuhvatan spoj industrija kulture i zabave, Lukasovo čedo suvereno stoji na pijedestalu.
Čak ni prethodna dekada kojom su dominirali superherojski filmovi kompanije Marvel nije uspjela detronizovati žuta slova kojima je napisano “Star Wars”. Razlog tome leži prije svega u fanovima, neko bi rekao “zaluđenicima”, koji su od prvog izlaska filma iz ovog serijala prepoznali da se ne radi o nečemu što se samo “gleda”, da kultura “Zvjezdanih ratova” nije posmatračka već participativna, da je svaki fan dio tog univerzuma, te “daleke, daleke galaksije” podjednako koliko su i likovi sa ekrana i sami autori djela.
Poštovani, da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
