Od Miloša Obilića i sultana Murata, Kumanovskog sporazuma kojim je okončano bombardovanje Jugoslavije, do pokreta “Occupy Wall Street” i Trga Majdan – šator ostaje paradoks arhitekture: najkrhkiji oblik gradnje sa najčvršćim političkim efektom. Snaga šatora nije u konstrukciji, već u mobilnosti – može se pojaviti bilo gde i bez najave. Zbog toga je šator najčešće prvi oblik arhitekture koji okupira prostor i poslednji koji ga napušta.
Kako jedan tako jednostavan, drevni izum i dalje uspeva da zauzme grad i rasplamsa emocije, kao u današnjem Beogradu? Dokle seže politička moć šatora, arhitekture koja ne traži dozvolu?
Poštovani, da biste pročitali 3 besplatna teksta potrebno je da se registrujete, a da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
