Tekst iz magazina The Atlantic za Velike priče priredio je Ognjen Terzin
***
Henri Kisindžer bio je odlučan da zasluži svoje mesto u istoriji, i pritom nije birao sredstva. Reputacija bivšeg Niksonovog i Fordovog državnog sekretara i savetnika za nacionalnu bezbednost dobrim delom počiva na temeljima njegovih memoara, knjiga i tradicionalno dobrih odnosa s medijima i spoljnopolitičkim elitama, ali isključivo zbog toga što je onaj mnogo veći i neslavniji deo svoje karijere decenijama nastojao da prikrije.
Okej, njegova dostignuća na polju globalne politike i ojačavanje odnosa sa komunističkom Kinom niko ne može osporiti, ali isto se tako ne može osporiti ni uloga (iako bi njegovi idolopoklonici to zdušno voleli) koju je imao u uništavanju miliona ljudskih života u Vijetnamu, Kambodži, Laosu, Bangladešu, Čileu, Argentini, Istočnom Timoru, na Kipru i gde sve još ne.
Henri Kisindžer bio je taj koji je, odbacivši argumente Bele kuće, podržao američku kopnenu invaziju na Kambodžu u maju 1970, a potom i u decembru iste godine, nakon Niksonove procene da je dotadašnje bombardovanje te jadne države bilo izvođeno na neadekvatan način, doneo odluku o otpočinjanju “masovnog bombardovanja Kambodže”, koje nije znalo (niti je htelo da zna) za razliku između civilnih i vojnih ciljeva. “Sve što leti na sve što se kreće. Shvatate?”, rekao je tada Kisindžer.
Poštovani, da biste pročitali 3 besplatna teksta potrebno je da se registrujete, a da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
