Subjektivni osjećaj je nezgodna stvar i često vodi u pogrešne zaključke. Naročito kada je vezan za protok vremena, sjećanje na prošle događaje i životna iskustva. Mišljenje da je nekada bilo bolje nije vezano isključivo za nauku. Ipak, u eri cunamija informacija, komentara i stavova, nauka je jedna od prvih djelatnosti koje valja optužiti za dekadenciju.
Često se može čuti komentar da je nauka u ćorsokaku, u krizi, ili da danas nema dovoljno naučnih otkrića. Takvom utisku doprinosi i činjenica da ne postoje megazvijezde naučnog svijeta ranga Njutna, Tesle, Ajnštajna.
Šlag na tortu su trijumfalna poentiranja da čovjek već više od pola vijeka nije u stanju da se vrati na Mjesec. Ili što bi teoretičari zavjere rekli, da uopšte ode a da to nije u Kjubrikovom studiju!
Zašto je to tako? Više različitih faktora utiče na stvaranje ovakvog utiska u javnosti. Za razumijevanje aktuelnog momenta u kom se nalazi nauka, treba razumjeti i njenu evoluciju.
Kod nekih naučnih disciplina se lako može ukazati na period kada su bile na vrhuncu popularnosti. Za fiziku su kraj 19. i prva polovina 20. vijeka bili plodonosni i dali su stotine otkrića i novih saznanja. Ipak, ovo možemo posmatrati i na drugačiji način – kao na veliko finale i ubiranje plodova rada svih koji su se bavili prirodnim naukama od perioda renesanse do modernog doba.
Poštovani, da biste pročitali 1 besplatan tekst potrebno je da se registrujete, a da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
