Subjektivni osjećaj je nezgodna stvar i često vodi u pogrešne zaključke. Naročito kada je vezan za protok vremena, sjećanje na prošle događaje i životna iskustva. Mišljenje da je nekada bilo bolje nije vezano isključivo za nauku. Ipak, u eri cunamija informacija, komentara i stavova, nauka je jedna od prvih djelatnosti koje valja optužiti za dekadenciju.
Često se može čuti komentar da je nauka u ćorsokaku, u krizi, ili da danas nema dovoljno naučnih otkrića. Takvom utisku doprinosi i činjenica da ne postoje megazvijezde naučnog svijeta ranga Njutna, Tesle, Ajnštajna.
Šlag na tortu su trijumfalna poentiranja da čovjek već više od pola vijeka nije u stanju da se vrati na Mjesec. Ili što bi teoretičari zavjere rekli, da uopšte ode a da to nije u Kjubrikovom studiju!
Zašto je to tako? Više različitih faktora utiče na stvaranje ovakvog utiska u javnosti. Za razumijevanje aktuelnog momenta u kom se nalazi nauka, treba razumjeti i njenu evoluciju.
Kod nekih naučnih disciplina se lako može ukazati na period kada su bile na vrhuncu popularnosti. Za fiziku su kraj 19. i prva polovina 20. vijeka bili plodonosni i dali su stotine otkrića i novih saznanja. Ipak, ovo možemo posmatrati i na drugačiji način – kao na veliko finale i ubiranje plodova rada svih koji su se bavili prirodnim naukama od perioda renesanse do modernog doba.
Pročitali ste poslednji besplatni tekst.
Da biste nastavili sa čitanjem potrebno je da se pretplatite.
Nemoj da propustiš nijednu Veliku priču.
Već imate nalog? Ulogujte se
