Goran Marković i Rajko Grlić, jedni od najvećih i najpoznatijih reditelja sa ovih prostora u rubrici “Jesi li snimio ovo” pisaće o ljudima koji su uticali na njih, o filmovima, o Pragu, o Beogradu i Zagrebu, o Trstu i Los Anđelesu, o kulturi, o nama…
***
Dragi Rajko,
Možda bi našu prepisku trebalo početi uspomenama? Meni stalno pred oči dolazi jedna koverta čiji je sadržaj dobio snagu uboda u srce. Međutim, iako je Godar rekao: “Svaka priča mora imati početak, sredinu i kraj, jedino nije rečeno kojim redosledom”, ja sam ipak brzopleto počeo sa krajem, pa je više nego jasno da bi valjalo napraviti uvod.
Ovo je, dakle, priča o mom velikom prijatelju, koga si i sam poznavao, a zvao se Vuk Babić. To nije onaj Vuk Babić koji se kao negativac pojavljuje u mnogim knjigama Živojina Žike Pavlovića (mog prijatelja je to strašno nerviralo) već reditelj Vuk Babić. Radio je kratke filmove, televizijske serije i tri igrana filma, od kojih je najpoznatiji, i najbolji, onaj pod naslovom “Pre rata”.
Poštovani, da biste pročitali 3 besplatna teksta potrebno je da se registrujete, a da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
