“U toku iduće godine prestaće da važi julijanski, tj. stari pravoslavni kalendar”, pisao je samouvereno Milutin Milanković sredinom 1923, po povratku sa Svepravoslavnog kongresa u Carigradu, na kom je, kao delegat Srpske pravoslavne crkve, predstavnicima drugih crkava predočio ideju o prelasku na revidirani julijanski kalendar.
Razlozi njegovog optimizma bili su sasvim opravdani. Primenom najsavremenijih znanja iz oblasti astronomije i kretanja nebeskih tela, Milanković je, uz pomoć profesora matematike Maksima Trpkovića, uspeo da ispuni jedan od glavnih ciljeva carigradskog crkvenog zasedanja; konstruisao je kalendar sa najmanjim odstupanjem u odnosu na astronomsku ili tropsku godinu, kojim je trinaestodnevna razlika između gregorijanskog i julijanskog bila anulirana, a problematična praksa dvostrukog slavljenja praznika (s kojom se naročito, kao država u kojoj je bilo i katoličkog i pravoslavnog življa, mučila Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca) prekinuta.
Stvaranjem takvog revidiranog julijanskog kalendara Milanković je zapravo na veoma lucidan način uspeo da izjednači julijanski s gregorijanskim, ali bez formalnog spajanja koje bi pravoslavci mogli protumačiti kao priklanjanje Rimokatoličkoj crkvi.
Poštovani, da biste pročitali 3 besplatna teksta potrebno je da se registrujete, a da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
