“U toku iduće godine prestaće da važi julijanski, tj. stari pravoslavni kalendar”, pisao je samouvereno Milutin Milanković sredinom 1923, po povratku sa Svepravoslavnog kongresa u Carigradu, na kom je, kao delegat Srpske pravoslavne crkve, predstavnicima drugih crkava predočio ideju o prelasku na revidirani julijanski kalendar.
Razlozi njegovog optimizma bili su sasvim opravdani. Primenom najsavremenijih znanja iz oblasti astronomije i kretanja nebeskih tela, Milanković je, uz pomoć profesora matematike Maksima Trpkovića, uspeo da ispuni jedan od glavnih ciljeva carigradskog crkvenog zasedanja; konstruisao je kalendar sa najmanjim odstupanjem u odnosu na astronomsku ili tropsku godinu, kojim je trinaestodnevna razlika između gregorijanskog i julijanskog bila anulirana, a problematična praksa dvostrukog slavljenja praznika (s kojom se naročito, kao država u kojoj je bilo i katoličkog i pravoslavnog življa, mučila Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca) prekinuta.
Stvaranjem takvog revidiranog julijanskog kalendara Milanković je zapravo na veoma lucidan način uspeo da izjednači julijanski s gregorijanskim, ali bez formalnog spajanja koje bi pravoslavci mogli protumačiti kao priklanjanje Rimokatoličkoj crkvi.
Pročitali ste poslednji besplatni tekst.
Da biste nastavili sa čitanjem potrebno je da se pretplatite.
Nemoj da propustiš nijednu Veliku priču.
Već imate nalog? Ulogujte se
