TREĆI DEO ekskluzivne reportaže Aleksandra Radića o aerodromu “Željava”, nekada najvećem podzemnom aerodromu Jugoslovenske narodne armije koji je građen kod Bihaća. Svi nastavci biće objavljeni OVDE.
Fotografije: Dimitrije Ostojić i arhiva JNA
***
Avioni L-12 poletali su sa bihaćkog aerodroma samo dve-tri godine do preoružanja puka sa drugom generacijom “keca” – sa MiG-21PFM (L-14), lovcem sa radarom RP-21M i avionikom potrebnom za primenu u svim meteorološkim uslovima, po danu i po noći.
Osnovno naoružanje tog aviona bile su dve rakete vazduh-vazduh, samonavođene K-13 ili radarski vođene K-51.
Radarom se zahvatao cilj do 10 km, a daljina gađanja sa K-51 bila je od 2 do 7 km na većim visinama iznad 4.000 metara, a niže od tog praga samo 1,5 do 5,5 km. U praksi pilot je zavisio od instrumentalnog navođenja sa zemlje preko sistema “kaskad” koji je obrađivao podatke sa radara sistema vazdušnog osmatranja i javljanja. Element sistema u avionu “lazur” primao je komande kursa, brzine, visine, daljine do cilja, komandu za zaokret, pokazivanje ciljeva i komandu za uključivnje forsaža.
Poštovani, da biste pročitali 3 besplatna teksta potrebno je da se registrujete, a da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
