Početak finala, kraj košarkaških dinastija

Čuvena bostonska čajanka bila je početak američke borbe za nezavisnost. Čitav centar Bostona je prepun spomenika, spomen-parkova ili malih groblja koja podsjećaju da je iz ovog zaista prelijepog grada krenula borba protiv engleskih kolonijalista. Danas takav sukob teško da bi bio moguć, iz razloga što bi i jedni i drugi ostali zaglavljeni u nesnošljivom saobraćaju ovog grada i vjerovatno odustali.

I najjednostavnija vožnja ovdje traje pola sata i gasi svaku želju da više ikada upalite automobil i krenete bilo gdje.

Boston je grad od nekih 700.000 stanovnika. Širi prostor grada ima oko pet miliona ljudi, ali saobraćaj je kao neka tužna kombinacija Nju Delhija i Kaira. Od osam sati ujutro, do osam sati uveče slušate bjesomučnu upotrebu sirena svih vrsta pa čak i komične situacije kada policijske patrole u naletu bijesa koriste sirene od boga-pitaj-koliko decibela kako bi rastjerale auta ispred sebe i preplašile pješake koji u strahu počinju da trzaju vratom. Ulice su jednostavno premale da prime tu količinu automobila, a kada dodate da je Boston vjerovatno svjetski rekorder po broju semafora po metru kvadratnom, onda je recept za saobraćajnu katastrofu jasan. Izuzetka nema, tako je svaki dan uključujući i vikend.

Opet, ovo je jedan od najljepših gradova u SAD-u. Evropski, tačnije engleski štih je svuda prisutan. Male zgrade od cigle ukusno poredane, veliki prozori, parkovi i ogromna količina zelenila na svakom koraku čine Boston prelijepim za sve vrste šetnje, obilazaka znamenitosti, ispijanja kafa ili prosto boravka u parkovima gdje doduše može da vas omami snažan miris marihuane koja je odnedavno legalna u negdje oko polovine američkih država, uključujući i Masačusets. Šalu na stranu, bostonski parkovi su zaista prelijepi. Neki su napravljeni tipa 1610. godine i imaju nevjerovatnu pokrivenost bavljenja kojim hoćeš sportovima i rekreacijom.