Rat je iskustvo iznad svakog drugog. Ne bolje ili gore i nikom potrebno, ali nenadmašivo svjedočenje opštem ludilu kojeg si dio, anarhija praznih gradova, razbacanih papira i odjeće po ulicama, naviknutosti na smrt, životinjska svijest da će preživjeti samo jedni – ili oni ili mi, strah i glad. Strah i glad.
Zadnjih dana jula 1995. na zapadu Bosne Abdićeve i srpske snage u sklopu operacije “Pauk” probijaju linije i potiskuju 505. brigadu Petog korpusa Armije BiH na zadnju liniju odbrane Bužima kod brda Pehovo gdje se vode odlučujuće borbe. Napreduju kod Johovice i prodiru prema Cazinu. Do 4. augusta 1995. izbijaju na liniju Tržac–Krivaja–Čajići–Skokovi.
“Pauk” je naziv za združenu vojnu operaciju snaga Narodne odbrane Zapadne Bosne, Republike Srpske Krajine, Republike Srpske, Savezne Republike Jugoslavije i paravojnih formacija koja je imala za cilj da Fikret Abdić ponovno dođe na vlast u Velikoj Kladuši i konačno slamanje snaga Petog korpusa i time posljednjeg otoka smetnje u spajanju teritorija Republike Srpske i Republike Srpske Krajine – što bi u vojnom smislu Hrvatsku stavilo u krajnje nepovoljan položaj.
Što se mene tiče, stislo je sa svih strana. Nalazim se u napuštenoj kući u mjestu Skokovi gdje je postavljena radio-stanica Velika Kladuša u kojoj radim zajedno sa još nekoliko mlađih kolega amatera i šefom koji je dugogodišnji novinar.
Ta vojna radio-stanica je formirana kao protuteža Radio Velkatonu, glavnom propagandnom glasilu Abdićevih. Dok sa balkona gledam galopirajuću kolonu na čijem su čelu kokoši koje pokušavaju da polete, koze, krave, traktori, zaprežna kola i ljudi koji hrle put Bihaća, dolazi nam Izudin Saračević, pomoćnik komandanta za moral Petog korpusa Armije BiH. Nosi kištru punu ručnih bombi i bez imalo nemira daje upute kako ćemo uništiti opremu.
Poštovani, da biste pročitali 1 besplatan tekst potrebno je da se registrujete, a da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
