Ante Tomić i Dragoljub Draža Petrović se na sajtu Velike priče dopisuju u kolumni “Jesi li video ovo?”
Ona je pretočena i u knjigu koju možete naći u svim knjižarama. U prodaji je već drugo izdanje.
***
Diplomirani Tomiću,
Nikada nisam bio ni đak za primer, ni student za primer. U osnovnoj i srednjoj školi me je vadila samo okolnost da sam voleo da čitam knjige, i to samo one knjige koje nemaju veze sa školskim gradivom, jerbo sam školsko gradivo smatrao neprilagođenim mom raskošnom intelektu i neviđenoj erudiciji.
I vadilo me je što sam pismene sastave iz srpskohrvatskog jezika pisao tako da su mi “srpkinje”, a to su u školskom žargonu bile nastavnice srpskohrvatskog (niko ih, interesantno, nije zvao “srbohrvatice”, vazda su bile samo “srpkinje”), uvek upisivale peticu preko cele strane, crvenom hemijskom olovkom i još dodavale poruku lične prirode: “Bravo!”
Bio sam najgori matematičar u istoriji osnovnoškolskog obrazovanja na teritorijama opštinskih uprava Stari grad i Palilula, uspešno sam pobeđivao na svim opštinskim i republičkim takmičenjima za najveće duduke iz fizike i hemije, uglavnom, bio sam predodređen da odem u taksiste. Srećom, nisam polagao vožnju, pa je taj koban ishod po bezbednost saobraćaja svesno izbegnut.
Pročitali ste poslednji besplatni članak. Da biste nastavili sa čitanjem pogledajte planove pretplate
Već imate nalog? Ulogujte se
