Bečićev strah od penala

Petnaest godina je Aleksa Bečić trenirao fudbal. Igrao je čak i za mlađu kategoriju reprezentacije Crne Gore. Dosta je to pretrčanih kilometara. Jurio je loptu prije nego što je izuo kopačke a obuo špic cipele, skinuo dres a obukao odijelo, napustio fudbalski teren i ušao u parlament. Ali Aleksa Bečić je političar koji je nekoliko puta pogodio u politici prečku. On igra poput Peđe Mijatovića u utakmici protiv Holandije. Malo mu je falilo. Aleksi Bečiću uvijek malo fali, a mnogo se od njega očekuje.

Predsjednik je Demokratske Crne Gore, a nijedna partija nema uređenje kakvo imaju “Demokrate” koje predvodi Bečić. Tu se znaju pravila, kako, ko i kad nastupa. Jedno vrijeme Demokrate su bile prepoznate po crvenim kravatama koje su nosili. Bio je to njihov “device” odnosno diferencijator. Izgledali su kao Čvorovići kad hodaju ulicom, kao da se svi liče i po hodu i odijevanju, ali i po onome što se danas naziva “wording”. Bez obzira na to ko je od Demokrata gostovao na kojoj televiziji, oni su svi bili maksimalno pripremljeni, pa je svejedno koga su poslali da isporuči unaprijed dogovorene odgovore. Nažalost, po toj uštogljenosti i uniformisanosti Bečić je postao prepoznat. U startu je djelovao ozbiljno, zatim preozbiljno, a na kraju komično.

Bio je Bečić član Socijalističke narodne partije u kojoj je vladao princip “stare škole” politike. Aleksa se sa par svojih istodobnika istomišljenika pobunio i odmetnuo i formirao Demokrate. U vrijeme kad je Aleksa Bečić napravio stranku, činilo se da će Demokrate biti ekipa koja će konačno srušiti DPS. Pravili su door to door kampanje u cijeloj Crnoj Gori. Oni su brzo rasli, dobili simpatije naroda, pobijedili čak u nekoliko opština, osvojili mnogo mandata imajući u vidu da su novoformirana stranka. Ali u jednom su se preigrali, najveća greška Alekse Bečića i Demokrata je što su sebe doživjeli preozbiljno. Činilo se da ih niko ne može zaustaviti. Ali izgleda da su zaustavili sami sebe.