Velika priča Milana Stojadinovića

Prvi deo ekskluzivnog istorijskog feljtona na Velikim pričama. Svi objavljeni delovi feljtona biće dostupni OVDE.

***

Ne znam odakle potiče Vučićeva simpatija prema Milanu Stojadinoviću, niti zašto je Zoran Đinđić na pitanje Milana St. Protića ko je najbolji srpski političar, kao iz topa odgovorio: “Stojadinović”, tek vrlo su zanimljive reakcije javnosti na ovog nepravedno zapostavljenog političara.

Milan Stojadinović je rođen 1888. godine u Čačku. Sa 16 godina seli se u Beograd nakon što mu je otac dobio posao u beogradskom sudu. Kao mlad ima simpatije za Srpsku socijaldemokratsku stranku Svetozara Markovića i Dimitrija Tucovića, da bi kasnije, kako sam piše, zaključio da je nacionalno oslobođenje važnije od klasne borbe. Postao je Pašićev radikal. Preko ministra finansija Stojana Protića, dobija stipendiju za školovanje u inostranstvu, i doktorira u Minhenu i Berlinu na temu nemačkog budžeta.

Tokom balkanskih ratova i Prvog svetskog rata radi u Ministarstvu finansija. Sa srpskom vojskom i vladom odlazi na Krf, gde 1919, sa samo 31 godinom, što je u to vreme bila retkost, postaje generalni direktor Državnog računovodstva Kraljevine SHS. Podnosi ostavku nakon sukoba sa vladom Demokratske stranke.