Baš je teško sjetiti se filmske industrije, makar onog njenog dijela isključivo okrenutog zabavi, prije 2002. godine. Tada je, izlaskom filma “Spajdermen” u režiji Sema Rejmija i sa Tobijem Megvajerom u glavnoj ulozi konačno skinut celofan sa paketa u kojem su se nalazili stripovi o superherojima. U tom paketu su se nalazile, kao što je vrijeme pokazalo, najisplativije adaptacije svih vremena.
Dakako, bilo je tih filmova i ranije, neki su bili veoma uspješni kao, recimo, Tim Bartonov “Betmen” ili originalni “Supermen”, ali reklo bi se da nikad nisu shvatani ozbiljno. I kada kažem ozbiljno, mislim to na dva načina – nisu prihvatani kao nešto što može donijeti dobru zaradu ali ni kao nešto što bi moglo da predstavlja istinski slojevit i dobar film. Dvije godine prije čovjeka-pauka gledali smo “X-Men”, film koji je makar prema mom mišljenju daleko kvalitetniji, ali tek je Rejmijevo ostvarenje, odnosno zarada koju je donijelo (830 miliona dolara), potpuno otvorilo vrata Holivuda stripovima, a prije svega superherojima.
Znamo dobro šta je dalje bilo. Nolanova trilogija o Betmenu pomjerila je granice produkcije i načina na koji se pričaju ove priče, a odluka da Robert Dauni Džunior bude “Iron Man” otvorila je put najgigantskijoj i najuspješnijoj franšizi u filmskoj industriji – Marvelovom filmskom univerzumu. Čini se tako da je godišnje izlazilo više filmova ove žanrovske niše nego što ih je ugledalo svjetlost dana tokom cijelog dvadesetog vijeka.
Tu je zaista bilo svega. Dominirali su, razumije se, naslovi čija je jedina svrha bila da nas zabave i oni su bili istinski dobri u tome. Bilo je promašaja, bilo je užasnih ostvarenja, ali je bilo naslova koji su bili filmska remek-djela, koji su bili subverzivni, koji su nosili u sebi poruke rijetko postavljene i u takozvanim ozbiljnim filmovima.
Poštovani,
Iskoristite veliku akciju na Velikim pričama, registrujte se i čitajte besplatno...Od Božića do Božića...
Akcija traje od 25. decembra do 7. januara.
Već imate nalog? Ulogujte se
