Ljeto tinejdžera

Živimo ovih dana vrlo intenzivno, hvala dragom Bogu, još jednu istinsku fudbalsku svetkovinu… Zapravo dvije paralelno, ako imamo baš toliko snage da sjedimo uz ekran po cijelu noć i pratimo i onaj drugi veliki fudbalski šampionat preko Atlantika. Ta velika fudbalska groznica donijela nam je sve ono što planetarni sportski, prije svega fudbalski događaji obično donose. Desetine hiljada navijačkih nomada prate svoje nacionalne timove u gradovima gdje se utakmice igraju, stotine miliona ljudi širom planete sjede uz ekrane zaboravljajući na obaveze i ne primjećujući ništa oko sebe osim magičnih poteza fudbalskih čarobnjaka pod nacionalnim zastavama. Ima tu, naravno, podijeljenih emocija.

Dok jedni doživljavaju neobuzdanu radost i skaču u pravom delirijumu zbog golova i uspjeha reprezentacije njihove zemlje, drugi u očajanju preživljavaju neki primljeni gol u sudijskom vremenu čupajući kosu ili ono to je od nje ostalo nakon grupne faze. U ovo naše vrijeme interneta i društvenih mreža prvenstva su začinjena još nečim, što neke ranije generacije nisu imale – slikama atraktivnih ljepotica u bojama zastave koje plesom, osmijehom i isticanjem “teške artiljerije krupnog kalibra” ispod oskudnih odjevnih predmeta bodre svoje fudbalske zvijezde, usput bacajući u trans armije navijača i pratilaca na tim mrežama. Sad kad je planeta postala globalno selo, a prizori sa stadiona i tribina stižu u svaki ćošak planete u realnom vremenu, nema detalja s terena i najbliže okoline koji ne može vidjeti i posljednji stanovnik neke zabiti na samoj ivici geografske karte, svejedno je li to magičan potez neke od svjetskih fudbalskih zvijezda ili rasna ljepotica na tribinama.

Evropsko prvenstvo, kojem svjedočimo u ovim junskim i julskim danima, ima jednu dimenziju koja nije bila tako izražena nikad ranije – njime odvažno, drsko i samouvjereno dominiraju tinejdžeri, dječaci koji se loptom još igraju i koji nisu stigli gotovo ni da zakorače u godine punoljetnosti.