Amerika na Zapadnom Balkanu ima dva ili tri personalna i nekoliko tematskih problema. U ovoj prvoj grupi, najveći je problem – Albin Kurti. Problem broj dva je – Milorad Dodik. Aleksandar Vučić je kandidat za problem tri, ali i dalje ima dovoljno manevarskog prostora da svojim odnosom prema prethodna dva problema izbjegne status problema i postane dio rješenja. Od tematskih problema za suvremenu američku politiku na Balkanu, ističemo: 1) osiguranje da nijedna zemlja te regije ne postane saveznik Rusije, ako već ne mogu izbjeći neutralnost i neangažovanost Srbije i Bosne i Hercegovine; 2) de facto integriranje regiona u zapadne, tzv. “evroatlantske” institucije, bez de iure članstva u njima i 3) završavanje procesa koji su i dalje nasljeđe ratova iz devedesetih. Naravno, ne treba posebno napominjati da je cilj iznad svih – očuvanje mira.
U kontekstu rata u Ukrajini, demokratski karakter zemalja saveznica nije više toliko važan. Mogli bismo reći da je šteta što je tako, ali tako je. Amerika je spremna tolerirati autokratske lidere pod uvjetom da su njeni saveznici. Uostalom, što bi drugo i mogla. Njen kapacitet za “promjene režima” u drugim zemljama, posebno velikima, značajno je manji sada nego što je bio do 2014.
Čak je i Evropska unija – čija je Komisija već od svog formiranja trebala biti “sve više geopolitička” – odustala od transformacije Poljske i Mađarske, dviju prethodno kritiziranih pa i sankcioniranih članica, da bi očuvala jedinstvo EU u vrijeme rata u Ukrajini. Demokracija – naročito liberalna – bonus je ako se dogodi, ali ne i cilj zbog kojeg bi Amerika intervenirala. Doba Clintonovog “liberalnog intervencionizma” je iza nas. To je shvatila čak i demokratska – dakle, liberalnom intervencionizmu sklona – Bidenova administracija.
Poštovani, da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
