Serija “Šutnja”: Hrvati, malo ste fejk!

Osvrt na regionalne sadržaje nedavno uvrštene u ponudu HBO-a završavamo prikazom hrvatskog doprinosa – serije “Šutnja”, koja je od tri serije koje su u isto vreme plasirane na ovom strimeru najstarija i praktično je svež materijal donirala svojom drugom sezonom kojom ćemo se ovde najviše i baviti.

Za slučaj da niste naročito upućeni, evo nekih osnovnih podataka. Prva sezona je kreirana, snimljena i emitovana (prvo u Ukrajini, pa u Hrvatskoj) 2021/22. i bazirana je na “istinitim događajima”, vezanim za seks-trafiking i seksualnu zloupotrebu maloletnica, koji su se odigrali u Osijeku tokom prve decenije dvehiljaditih. O tim događajima je pisac i novinar Drago Hedl napisao nekoliko romana (“Izborna šutnja”, “Ispovjedna tajna” i “Kijevska piletina”) koji su potom poslužili autorima i producentima serije, Miodragu Sili i Nebojši Tarabi, da osmisle seriju. Jedan od najtalentovanijih hrvatskih filmskih reditelja (i autor regionalno voljene serije “Područje bez signala”) Dalibor Matanić pozvan je da režira (sve epizode), dok je Marjan Alčevski, čija je neubedljiva serija “Uspjeh” pre par godina pobedila na regionalnom konkursu i postala prva stvarna HBO-ova regionalna produkcija, napisao scenario (rekao bih, za sve epizode).

U želji da saznam koji su stvarno “istiniti događaji” poslužili kao materijal, guglovao sam pojmove “Osijek” “maloletnice” “dom” “zlostavljanje” “seks”, ali nije me zapljusnulo deset strana sa vestima i reportažama na ovu temu, kako sam mislio da hoće. Hedl jeste razotkrio stvar, a njegov izvor bio je Dragutin Pocrnić, čiji sin je takođe bio štićenik spornog Doma za odgoj dece i mladeži. On je prvi samostalno, a potom i preko Hedla apelovao da se obznani da ugledni osječki građani za kutiju cigareta i dopune za mobilni rentiraju i potom seksualno zlostavljaju maloletne štićenice Doma. Nažalost, “Šutnja” nije o tome.