“Imao sam ujaka koji je igrao za Crvenu zvezdu”, pjevao je Bili Breg u svom hitu “Sexuality” koji je napisao zajedno sa Džonijem Marom iz Smitsa davne 1991. godine. Godinama kasnije, pitali su ga ko je taj čuveni ujak ili stric (uncle može značiti i jedno i drugo) na šta je Breg lakonski odgovorio – “Niko moj nije igrao za Zvezdu, prosto mi se sviđalo kako zvuči a i te godine su osvojili Ligu šampiona, pa eto. Usput ne ličim nimalo na Roberta de Nira”, što je inače suprotno jednom od narednih stihova.

Palo mi je na um da se ova pjesma, inače simpatična i pjevljiva, mogla primiti u mom rodnom Baru. Ne samo što mnoge njuške zaista imaju neke sličnosti sa De Nirom, već je odavde i Slobodan Marović kojeg pamtite iz te šampionske generacije Zvezde, pa su mnogi mogli reći (ili makar realnije slagati) da im je stric/ujak igrao za Zvezdu i onda nastaviti sa ostalim stihovima. No, “Sexuality” je pjesma o prihvatanju različitih seksualnih opredjeljenja a to ovdje (a i šire) i dalje nije previše popularna tema.

Zanimljiv je Bili Breg i kao muzičar i kao pojava. Rođen u trenutku kada je zapravo trebalo da bude u muzičkom zenitu, čini se da ga je doba rođenja vječno oblikovalo. Krajem pedesetih i početkom šezdesetih, u Americi su stvarali Vudi Gatri, Pit Siger, pojavljivali se Bob Dilan, Džoan Baez, Džoni Mičel i mnogi drugi. Formirani oskudicom međuratnog i posleratnog perioda pjevali su o neravnopravnosti i nepravdi, o nemaštini i borbi, o društvu koje mora biti bolje. Ne samo da su pjevali, već su bili društveno aktivni, učestvujući i organizujući proteste, sukobljavajući se s organima vlasti bilo da se radi o policiji ili sudovima, bili su spoj pjesnika i aktiviste.