Magija kupova koja okreće sezonu naglavačke

Koliko puta ste za svoje fudbalske – dobro, navijačke – karijere čuli priču o magiji kupa? Svakih malo božici Fortuni je jako dosadno, pa tamo u nekom trećem ili četvrtom kolu nacionalnog kupa spoji grupu amatera koji pred tekmu ispijaju pivo ispred granapa sa prebogatim i (često) razmaženim super zvijezdama koje su, štatiznam, najviše od svega šokirane malim svlačionicama i dubokom travom. Otprilike je to tamo u fazi sezone kada je novinarima prilično dosadno i kada se najviše bore sa zanimljivim narativima, pa iskoriste priliku da, neki milom neki silom, fokus stave na nešto što se često predstavlja kao egzotika.

Jedan od razloga za to je, nažalost, i činjenica da je nacionalni kup s vremenom izgubio na važnosti. Formiranje Lige prvaka na početku 1990-ih značilo je ojačavanje ligaških takmičenja, koja su onda kako je vrijeme davala sve više predstavnika u evrokupove. Koji, naravno, generišu najveći novac i koji tim novcem prave razliku među klubovima. Četvrto mjesto u većim je ligama postalo važnije od trofeja, i iako je kup zadržao dozu romantike, s vremenom je izgubio sjaj.

Ali za Fudbal ponedjeljkom Kup i dalje ima svoju atraktivnost, možda upravo zbog kombinacije undegrounda i bogate tradicije. Jer većina nacionalnih kupova jeste kolijevka fudbalskog takmičenja, čak i u najvećim zemljama. Španci su prvi Kup kralja igrali 23 godine prije prvenstva, njemački je kup tri decenije stariji od Bundeslige, talijanski je sedam godina stariji od Serie A. Najstariji je, i vjerovatno i dalje najcjenjeniji, onaj engleski. U novembru 1871. odigrano je njegovo prvo izdanje, a do danas ih se nakupilo 143.

I ovo zadnje je potvrdilo mjesto koje kupovi, čak i oni najveći imaju u modernom fudbalu – ne marite pretjerano za njega, osim ako niste u prilici da ga osvojite. A ako ga osvojite, onda je itekako važan, jer je i tradicionalan i veliki i sjajan i – trofej je. A fudbal se igra za osvajanje srebrenine.