Prvi deo priče o dedolarizaciji pročitajte ovde.
Dedolarizacija spada u strategije globalne multipolarizacije. Ovaj proces je započela Kina nakon izbijanja Globalne finansijske krize 2008. u nameri da smanji svoju zavisnost od dolara zbog njegove, iz kineske perspektive, nepouzdanosti i krhkosti. Proces je posebno dobio na zamahu 2013. sa aktivacijom multibilionskog razvojnog i infrastrukturnog projekta „Pojas i put” u koji je uključeno 139 zemalja Azije, Afrike, Južne Amerike i Evrope. U okviru ovog projekta većina zemalja je sklopila bilateralne sporazume sa Kinom na osnovu kojih se juan koristi u većoj ili manjoj meri za trgovinu ili poravnanje dugova. Ceo proces je dodatno ubrzan sa skorašnjim sankcijama koje je Amerika uvela Kini i trenutno se vodi na tri koloseka.
Prvi je podrška multilateralnim organizacijama poput BRICS-a (Brazil, Rusija, Indija, Kina i Južna Afrika i, od 1. 1. 2024, Egipat, Etiopija, Saudijska Arabija, Ujedinjeni Arapski Emirati i Iran), ASEAN-a (Association of Southeast Asian Nations – Brunej, Kambodža, Indonezija, Laos, Malezija, Mjanmar, Filipini, Singapur, Tajland i Vijetnam), SCO-a (Shanghai Cooperation Organization – Kina, Indija, Kazahstan, Kirgistan, Rusija, Pakistan, Tadžikistan i Uzbekistan) da međusobne trgovinske i finansijske transakcije vrše u domaćim valutama.
Drugi je da Kina znatno smanji svoje dolarske rezerve i istovremeno otvori vrata za širu upotrebu juana kao rezervne valute. Tako su, u oktobru 2023, američke državne obveznice (treasury bonds) u vlasništvu Kine dotakle najniži nivo od maja 2009. Trenutno se u kineskom vlasništvu nalaze američke državne obveznice u vrednosti od 776,4 mlrd. USD zbog čega je pala na drugo mesto iza Japana koji u svom posedu trenutno drži američke državne obveznice u iznosu od 1,1 hiljadu mlrd. USD.
Pročitali ste poslednji besplatni tekst. Da biste nastavili sa čitanjem potrebno je da se pretplatite.
Nemoj da propustiš nijednu Veliku priču.
Već imate nalog? Ulogujte se
