U singapurskoj galeriji NX1, galeriji muzeja singapurskog nacionalnog univerziteta, pogled mi se zaustavio na dvije malo veće keramike koje su pomalo odudarale od drugih radova na izložbi Delie Prvački, rumunjsko-singapurske umjetnice.
Kustos Ling Jia Le primijetio je moj zastali pogled pa nam objasnio da su to dva rada iz Delijinog ciklusa „Prozori“ nastalog u ranim devedesetim, nedugo nakon Delijinog dolaska u Singapur, i da se tada Delia bavila posljedicama onoga što se događalo u jednoj od njenih domovina.
„Prozori“ su inspirirani, ili bolje rečeno prouzrokovani su prizorima zgrada bez prozora, svih onih spaljenih, prostrijeljenih, opljačkanih bosanskih kuća. Bezdušni kosturi umrlih domova postali su u Delijinim rukama potresne metafore bezdušnog vremena.
I dok je Ling Jia Le govorio o „Prozorima“, meni su se u glavi pokrenule slike: spaljena crkva na pravoslavnom groblju gdje su pokopani moji djed i baba te velik dio očeve familije, granatom razoren sarajevski stan mamine tetke Olgice, redovi praznih i spaljenih zgrada i kuća u Grahovu kroz koje smo prolazili 1997, bezbrojni do ništavila ogoljeni zidovi koji su se u ono vrijeme danonoćno vrtjeli na svim našim malim ekranima koji se nikada nisu gasili.
Poštovani, da biste pročitali 3 besplatna teksta potrebno je da se registrujete, a da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
