Bio je 28. februar 1998. godine kada je grupa od 13 autora iz londonske Kraljevske slobodne bolnice u čuvenom časopisu Lanset objavila rezultate svog istraživanja pod naslovom „Ilealno-limfoidno-nodularna hiperplazija, nespecifični kolitis i pervazivni razvojni poremećaj kod dece”, odnosno, u prevodu na „običan” jezik, „Uvećanje limfoidnih čvorova tankog creva, nespecifična upala debelog creva i sveobuhvatni razvojni poremećaj kod dece”.
Članak počinje tvrdnjom: „Ispitivali smo uzastopnu seriju dece sa hroničnim enterokolitisom i regresivnim razvojnim poremećajem”. Kasnije se, međutim, ispostavilo da nije u pitanju serija uzastopno primanih malih pacijenata sa sličnim tegobama, već pažljivo odabrana grupa dece koja je, najčešće bez stvarne potrebe, podvrgavana surovim invazivnim metodama (kolonoskopija sa biopsijom, lumbalna punkcija itd.), da bi im se – u najvećem broju slučajeva bez osnova – prikačile nepostojeće ili sporne dijagnoze. Tako je devetoro dece proglašeno obolelom od hronične upale creva i, istovremeno, od autizma, a po kod jednog je, uz crevnu bolest, nađen postvakcinalni encefalitis, postvirusni encefalitis i poremećaj iz autističnog spektra.
Autori zaključuju: „Identifikovali smo hronični enterokolitis kod dece koji može biti povezan sa neuropsihijatrijskom disfunkcijom. U većini slučajeva, simptomi su se pojavili nakon imunizacije protiv malih boginja, zauški i rubeole (prim. aut.: MMR vakcina). Potrebna su dalja istraživanja da bi se ispitao ovaj sindrom i njegova moguća veza sa ovom vakcinom.”
Poštovani, da biste pročitali 1 besplatan tekst potrebno je da se registrujete, a da biste nastavili sa čitanjem naših premium sadržaja, neophodno je da odaberete jedan od planova pretplate.
Već imate nalog? Ulogujte se
